..zurück zur Hauptseite
..zurück zur Titel-Übersicht

Mien Vedder Theo wahnt up 't Land, so richtig up 't  platte oostfreeske Land. (As dat hier up dat Bild ok to sehn is.)
Sien Huuske steiht in Nenndörp, nah bi Westerholt. So halvwegs tüsken Aurich und Dornumersiel. He kann, bi moi Weer, d' Arler Kark noch sehn. 'N bietje mutt he doorbi um d' Hörn kieken, wiel sien Nahber Heini Uffen sien Schür noch 'n Stück of teihn Meter anboot hett.
Tscha, Nahber Heini Uffen harr sük dat fein utdocht, mit sien Plaats. Veer gesunde Kinner harr Erna, sien leeve Froo, hum in d' Welt sett', dree Jungs un een Wicht. Al de Jungs sullen Buur worden as de Vader un de Grootvader.
Man de eerste weer to klook, de is Peerdoktor worden.
De tweede weer ewig mit olle Radios an 't klütern, de hett nu 'n Geschäft in Wittmund.
De darde Jung, Wilhelm, weer immer unnerwegens un harr ok keen Mög an d' Buurderee, man Wilhelm harr dat düchtig mit de Wichter. Lehrt hett he bi Timmermann Bruns in Esens un denn kweem dat as dat kamen sull, lüttje Wilhelm un de eenzige Dochter van Bruns, Lena, mussen heiraden. So is he door hangenbleven un dat wurr ok nix mit de Buurderee.
Nu weer d'r blot noch Gerda, de Jungste, in d' Huus, een nütelk Wichtje. Gerda sull sük nu aber 'n richtigen Buur utsöken, de de grote Hoff ja denn avernähmen kunn. As se denn in dat richtige Oller kwamm, harr'n hör Ollern haast jeden Saterdag Visit, elke leddige Jungbuur ut de Nahberskupp weer bi Uffens inladen, man Gerda leet sük neet van hör Weg ofbrengen, se wull eerst Mesterschke worden. Dat hett denn ok al good klappt man heiraad hett se bit vandaag noch neet.
So is Buur Uffen mit sien Froo old worden un se sünd immer noch an d' Wachten, dat door maal een kummt, de hör de swoore Arbeit ofnähmen deit. De Nahbers helpen hum ja ok, as dat up 't Land so is. Hier helpt ja noch een de anner.
Blot de Frömdenverkehr in d' Sömmer brengt de goode Nahberskupp 'n bietje dörnanner. Door luurt de een doch 'n bietjet ofgünstig up de anner. Of de een  woll mehr „Gäste“ hett as de anner un of d'r woll een mehr of minner nehmen deit as de annern, man dat is ja blot een of twee Maant in d' Johr.
Anners geiht dat hier as immer:
Wenn een Hochtied hett, word an de Avend vörher Pulteravend fiert. De Nahbers sehn to, dat se in de Nacht een ollen Kinnerwagen mit 'n Pappstörk up 't  Huusdack kriegen, dat sall ja Glück brengen.
Wenn d'r denn 'n Kind up d' Welt kummt, denn gifft dat Branntwien mit Rosinen (Sinbontjesopp). Man de Rosinen mutten lang genoog in Branntwien trucken hemmen, denn sleit dat richtig an.
Bi d' Gröön-, Sülvern- un Golden Hochtied, kamen de Nahbers as Baagmakers un maken 'n mojen Baag ut Dannentwiegen mit Blömen utstaffeert um de Huusdör to. Seker gifft dat ok doorbi 'n lüttjen „Ippi“.
Wenn een dat so läsen deit, denn kann he glöven: „De sünd ja woll eengaalweg an d' Fier'n.“ Nu, dat mag woll wesen, dat up 't Land hier un door maal een drunken word man doorbi kamen sük de Minsken nahder, door word aver al dat proot', wat se up 't Hart hemmen, wat se bedrövt un wat se freit.
De Nahbers hören averall doorto un elke Famillje hett sien eegen Oord to leven. De Een is grannig un de anner gifft 't al weg, ok wenn he denn sülvst nix mehr hett. Bi Nahbers Siemers hett Martha de Büxen an un seggt hum, wat he to doon un to laten hett. Bi Nahber Gerdes hett de leeve Anna nix to seggen.
Un denn is door noch Nahber Jan Schumann. Bi hum weet 'n neet so recht wo man hum nehmen sall. He is immer fründelk un he hett sien Plaats ok best in d' Rieg man um sien Nahberskupp hett he sük noch noit recht kümmert. Of he woll blot an sük sülvst denkt?
Bit mien Vedder Theo eenes Daags maal mit sien Auto bi Glatties in 't Sliddern kweem.
Un so umslag is dat oflopen, as he mi later vertellt hett:
Ik weer je woll ok 'n bietjet to fell fohren man as ik marken de, dat de Straat glippsk wurr, weer dat ok all to laat. Tweemaal hebb ik mi in d' Runn dreiht un denn floog ik averkopp in d' Sloot. Ik seeg blot noch de Footmatten herumflegen un denn kreeg ik 'n dicken Bumms un ut weer dat. As ik sachtjes weer wat sehn kunn, doch ik blot noch: “Rut ut de Koor!“ Man dat gung neet. Mien Auto leeg, dat Unnerst na baven, in d' Sloot un beid' Dören weeren verkielt.
Bestimmt weer ik in de olle Sloot versapen of villicht sogoor verbrannt, wenn, tscha, wenn uns Nahber Schumann neet west weer! De weer mit sien Trecker tegenaver up d' Land, seeg dat Malör un weer ok all mit 'n dicken Seil in d' Sloot. Mit beid Footen in dat iesige Water, mook he sien Seil an d' Vörass fast un dat anner Enn an sien swoore Trecker un den truck he de Wagen langsaam anners herum un denn gliek weer up d' Straat. He brook de Dör apen un truck mi vörsichtig ut mien Kittje. Nahber Schumann seeg ut as 'n Swien. „Kiek, bist Du de weer?“, froog he blot. ---
Wiehnachten weer Theo denn jüst weer so wied, dat he uns Nahber Schumann besöken kunn, um sük to bedanken. „Dat kann ik ja noit weer goodmaken“, sää Theo. „Bruukst ok neet“, meen Jan blot, „ik bin ja blied, dat ik maal een van mien Nahbers helpen kunn.“(!)
 

         Johannes de Vries

Anmerkung:
Die Geschichte ist frei erfunden. Jede Ähnlichkeit, auch der Namen, mit lebenden Personen wäre rein zufällig und ist nicht beabsichtigt.
 

..zurück zur Hauptseite

..zurück zur Titel-Übersicht