..zurück zur Hauptseite
..zurück zur Titel-Übersicht

De Sömmer weer haast vörbi un de eerste Bladen wurr'n all geel. Smörgens schien noch de Sünn, de Wind weer inslapen un dat leet so, as wenn dat woll 'n mojen Dag worden kunn. Man middags kwemen dicke Wulkenbargen up un de Wind fung stöterk an to puusten. Tomaal wurr de Lücht heel anners un ik sää to mien Moder: „Dat Weer schient sük to ännern, ik glöv wi kriegen noch mehr Wind, as se dat in d' Kiekkast ok all anseggt hemmen. Wi hemmen jüst Hochwater, ik fohr nochmaal na d' Diek un swemm noch 'n poor Runnen, bevör dat Weer umsleit.“ „Dat is good mien Jung“, sää mien Moder „un kiek ok maal of du uns Hero door enerwegens süchst.“ Mien Brör Hero, knapp twee Johr oller as ik, weer güstern mit sien Fründ mit d' Paddelboot na de Insel Juist fohr'n un se wullen vandaag torügg kamen.
Ik fohr mit d' Rad noch bi Gerda, mien Fründin, vörbi un denn up Norddiek an, dat sünd van Nörden je man knapp veer Kilometers... An d' Binnensied van d' Diek weer dat ja noch fein schulig man as wi aver d' Diek kieken kunnen, wussen wi, dat dat mit uns Swemmen hoch Tied wurr. De Wind weer stiever worr'n un de lüttje Bulgen harr'n all witte Spitzen. Dat dürs keen fiev Minüten, bit wi in d' Water weeren. Wi weer'n beid' gode Swemmers un keen Bangbüxen. Dat Water weer noch warmer as de Luft un so bleven wi 'n heelen Sett drin, woll ok wiel wi Bammel vör de kolle Wind naderhand harr'n.....
As wi uns warm Kleer eerst weer anharr'n, hör' dat Trillen bold weer up un wi schuulden uns noch 'n bietjet an de Bunkerwand, baven up d' Diek un keken noch 'n Sett Tieds aver dat upwöhlt Meer. Ik mag geern, wenn d'r wat los is in de Lücht, wenn 't huult, bruust un störmt.
Door kwem Erwin Manninga, 'n Fründ van mien junger Brör Hermann, vörbi. He harr dree of veer Aanten aver d' Schuller un kweem nett van d' Aantenjaggt. „Na“, sää ik, „wo weer 't achter d' Diek?“ „Aanten mehr as genoog“, sää he, „man du musst ok eerstmaal een raken.“
Erwin un ok mien Brör Hermann, harr'n 'n Wattenschien för de Jaggt achter d' Diek.
För disse Wattenjaggd besörgen se sük elk 'n groten ollen Öltünn, snieden een Baam herut, maken de Tünn so schoon as dat geiht un transporteren se na d' Diek. (Wenn d'r keen Öltünn to kriegen is, de ok Ruum genoog büdd, timmern se sük 'n holten Kast tosamen.) Denn word de Tünn (of Kast) bi Leegwater sowat 500 Meter of mennigmaal ok noch völ wieder, (dat hangt van de Vegetation of) achter d' Diek in d' Schliek ingraven. Bi good Weer un günstig Leegwater, gahn se denn smaals herut, tüddern dree of veer Lockaanten (levende Stockaanten) um de "Tünn" herum an. Denn worden lüttje Bülten mit 'n Spaa up de Schliek maakt, so 20 bit 25 Stück in 'n Ofstand van sowat 30 bit 40 cm. (Dat word "Spittsetten“ nömt) Se pütten dat Water un de Schliek ut de "Tünn" un setten sük mit Stevels un olle(!) Plünnen un mit 'n Schrotgewehr in de "Tünn". Van de Schandaal, de de Lockaanten maken, worden de Aanten, (in disse Tied besünners de noordse Aanten, of de Pfeif- un Spieß-Aanten) anlockt. Dör de Schliekbülten worden de Aanten vernarrbrukt, wiel se van baven as Aantendrubbels utsehn un ok de "Tünnen" mit de Jagers worden van de Aanten neet so fell as Gefohr kennt. Bit dat to laat is. (Ik mutt hier verklaren: De Vertellsel "spölt" all vör aver 40 Johren, disse Oord van Jaggt gifft dat vandaag neet mehr.)
„Hermann is all mit d' Rad na Huus“, full Erwin denn noch in, „he seet wat günstiger as ik un ik glöv he hett 'n Stück off seßmaal schaten.“

Intüsken harr de Wind noch mehr tonahmen un ik muß weer an mien anner Brör Hero mit sien Paddelboot denken. Ik leet mi van Erwin dat Feernglas geven un kunn wied, wied weg wat sehn, wat so utseeg as 'n Paddelboot, of twee. De Wind harr'n se ja van d' Sied of 'n bietjet van achtern man se weer'n ja noch so wied weg, de mussen noch 'n Stünnje ackern man Hero is good wat manns un 'n goden Sportsmann, de gifft so fell neet up, dat wuss ik.
Dat Water leet nu neet mehr grau/gröön sünnern grau/bruun un de Wind weer so stöterk un stiev worden, dat een woll bang worden kunn. De beid' Booten weer'n nu völ nahder kamen un ok ahn Glas good ut to maken man dör de hogen Bulgen weeren se tiedwies heel neet mehr to sehn. „Hapentlik geiht dat good“, doch ik. Gerda weer all to de Waterwacht lopen um ok door de Lü to wahrschoen. De Wind dreihde sük nu wat na Noord, wat de beiden good topaß kwem, nu kwemen ok de Bulgen neet mehr so van d' Sied un de Wind schoof van achtern mit an. Man wat weer mit dat tweede Boot löss, dat leeg ja so deep in 't Water. Dat seeg heel neet good ut. Dat Boot bleev wied achter dat anner torügg un de Kumpel weer denn un wenn ok mit 'n Büss an 't Utpütten. Anschiena harr dat Boot 'n Leck. Een Schipper harr dat ok all sehn, he fohr mit 'n lüttjet Motorboot rut un nehm dat lesde Boot in d' Sleep. Intüsken weer de eerste Sportsmann mit sien Boot bi uns ankamen man wi kunnen eerst neet wiesworden well dat weer. Sien Gesicht, de Boort un dat Hoor weeren witt van Solt, aber Hero griende aver 't heel Gesicht un sää, deep van Harten: “Dat hett 'n helen Bült Spaß maakt!“

Avends in Huus hemmen uns Hermanns Aanten besünners good smaken.
 

    Johannes de Vries

..zurück zur Hauptseite

..zurück zur Titel-Übersicht