Kleine plattdeutsche Geschichten und Gedichte (in ostfriesischem Plattdeutsch)
 
..zurück zur Hauptseite
..zurück zur Titel-Übersicht
Up de Pingster Markt in Nörden

Tweemaal in d' Runn weer ik all aver d' Nörder Pingstermarkt lopen, an d' Karktoorn vörbi un weer nu all weer haast bi d' „Oll' Rathuus“. Dat gung blot heel sachtjes dör dat Gewöhl van Minschen un dat langsaame Schuffeln is heel neet good för ollere Lü. Ik harr dat düchtig in d' Rügg. Man denn seeg ik, dat up 'n Bank för mi noch Bott weer un ik weer blied, dat ik mi even hensetten kunn.
Nu harr ik ja Tied maal um mi to to kieken. --- 'N heelen Bült Plastikkraam geev dat to kopen.
Haast vör mi stunn een Luftballonverkoper  mit 'n Stück of teihn bunte Hartjes un anner Soorten un Förms van Luftballons, mit Bandjes dran, as 'n bunten Struuß an 'n Endje Bessensteel tosamen bunnen.  Roden, blauen, brunen, grönen, in al Klören un mit kakelbunte Biller drup. Ok Erni un Bert grienden di smerig an.  'N groten Gasbuddel harr de Verkoper door stahn un ik kreeg mit, dat he bi 't Uppusten tweemaal Malör hatt harr. Eenmaal harr he ja woll neet uppaßt un de Luftballon weer platzt un de tweede Plastik-Ballon harr schienboor all vörher 'n Lock hatt.
Door kwem 'n olleren Froo mit arbarmelk krumme Benen an sliertjed, mit 'n lüttjet Wichtje an d' Hand. Un de Lüttje blarrde "Schnött un Quiel." „Ich will aber einen Luftballon haben Oma!“, brullde se. „Du bist zweimal in d' Kettenkarussell gewesen un auf den Mallmöhlen un ich hab' Dir ein' Lutschestange gekauft un nu kriggst Du mienwägen ok noch  för twee Groschen Zuckerwatt' un denn mutt dat ok good west wäsen“, sää de Oma. Man de Lüttje geev keen Ruh. „Ich hab noch nie so 'n Herz gehabt,“ bedelde dat Wicht. „Good“, sää de Oma, „de sallt du noch hemmen aber denn geh'n wir nach Hause. Ik kann neet mehr stahn.“
De Verkoper harr all 'n roden Ballon van sien Struuß ofbunnen un harr hum an de Gasbuddel weer fast maakt, dat he neet wegflegen kunn. „Nein, den roten will ich aber nicht“, sää de Lüttje jöselig. „Wat wullt Du denn för een?“, froog de Oma upgereegt un keek all benaut um sük to. „Die annern Kinner wollen auch noch was kaufen.“ „Einen gelben“, sää se gau. „Dann muß ich Dir einen gelben aufblasen“, sää de Verkoper un wurr all wat hibbelig. Mit 'n Swupp smeet he sien Struuß unner de een Arm un mit de anner Hand nüsselde he in sien Pappdöske herum. He funn denn ok een un weer nett doorbi hum uptopusten, as dat Wicht sää: „Ich will doch lieber 'n Ernie, Oma.“ „Auch das ist möglich“, sää de Verkoper. Man de olle Froo froog: „Was kostet der denn?“ „Der ist nicht viel teurer“, sää he, nu heel neet mehr so fründelk. He harr 'n roden Kopp kregen un sien Hannen fungen an to trillen, man he harr sük noch recht good in d' Gewalt. He mook eerst de geele Ballon kloor, 'n Bandje dran un bunn hum to de rode an de Gasbuddel. Denn snüsterde he in sien Luftballonstruuß herum, de he ja noch säker unner d' Arm harr, un söchde na dat Band van de „Ernie“-Ballon.
Man uns Oma dürs dat to lang, se harr nu de Nös full un se sää luud un argerlik: „Wenn du neet weetst wat du willt, denn kriggst du averhoopt keen!“ Un reet dat Wicht an d' Hand wieder.  „Nein, nein, nein, du alte ....... , das kann doch wohl nicht wahr sein!!!“, reep de Verkoper hör vertwiefelt na un weer so vergrellt, dat he sien Struuß unner d' Arm heel vergeet un do weer dat Malör ok all passeert! Een körten Ogenslag lang leet he de Arm 'n bietjet löss un de Stock mit al de moje Hartjes un de anner Dinger dran, flogen nu na baven un eerst in de Tacken van de hoge Marktbomen bleven se hangen. Ok „Ernie“ mit sien breede Snuut. Un dat leet haast so, as of  he uns van baven utlachen dee.
„Na denn tööv man bit mörgen“, doch ik, „denn sallt du dien Kopp woll hangen laten."
 
 

  Johannes de Vries
..zurück zur Hauptseite
..zurück zur Titel-Übersicht
Lees un schriev ok Platt, dat lehrst du glatt!