..zurück zur Hauptseite
..zurück zur Titel-Übersicht

As ik noch in d' Lehr weer, dat is all 'n poor Johr her, weer ik immer blied, wenn ik mit aver Land fohren kunn. Een Dag maal rut ut de Buud un neet Warkstee utfegen, uprümen un Böskuppen maken. Een van de Elektriker-Gesellen, meesttied Georg, weer för de Kunnen up 't Land, rund um Nörden herum, tostännig un wenn door mehr to doon weer un wenn ik Glück harr, dürs ik, as Stift in d' tweede Johr, mit. Wi harr'n immer örnlik wat to transporteren un wiel Georg ja fohren muß, hung dat al an mi: `N groten Rucksack up d' Rügg, up jeder Schuller 'n Rull Kabel un vörn up de Knejen noch een of twee Warktügtasken, so hung ik achtern up uns Deenst-Motorrad, een „NSU Max“. Meesttied gung dat na Westermaschk, Neuwesteel, of Leybuchtpolder, mennigmaal ok bit na Greetsiel of Pewsum un in de anner Richtung, na Oostermaschk, ok woll maal bit Neßmersiel of Dornum, up 'n mehr of minner groten Burenplaats.
Ik weet noch, as wi een Maal de heele Dag up 'n Plaats in Hagermaschk knojd harr'n - door weer achtern in d' Stall 'n Waterpump antosluten - fohren wi mit uns Sack un Pack avends weer up Nörden an. Dat weer all bold düster un düchtig kold un ik harr beid' Hannen in de Tasken van mien Jopp verstoppt, as wi dör 'n lusigen Weg mussen. De Weg weer full Gaten un de Gaten full Water, dat du neet sehn kunnst, wo deep se weeren.
Tomaal geev dat 'n gewaltigen Slag, ik floog runner van dat Motorrad un seet ok all mit d' Moors in so 'n Waterlock. Een van de Kabelrullen seeg ik nett noch in d' Sloot trüllern.
As ik al mien Saken glückelk weer binanner harr, kunn ik heel achtern dat Kattoog van „uns“ Motorrad blot noch as 'n lüttjen Punkt sehn. As dat leet, dürs dat 'n helen Sett, bit Georg mitkregen harr, dat door achter hum nüms mehr seet.
So weer ik verklömt, mit mien natte Büx, as Georg uplesd weer anbruust kweem. He weer blied, dat mi nix wieder passeert weer, man ik weer eerst blied, as ik ennelk weer to Huus weer un mi an uns Ovend upwarmen kunn.
Een anner Maal harr'n wi in d' Leybuchtpolder in 'n Neeiboo to doon un in 'n Neeiboo sind Mürlü un woor Mürkers sünd, door gifft dat meesttied ok wat to Drinken. So weer dat ok hier: To d' Frühstück geev dat de eerste Buddel Beer un smiddags ok woll twee un as wi namiddags uns Arbeid  glückelk schafft harren, harr Georg ok noch 'n Stück of wat Kloren intus. ---
Avends, mit „uns“ Motorrad up de Weg na Huus, gung dat denn van een Sied van de Straat na de anner. Dat weer neet wieder leep, to de Tied geev dat ja noch haast keen anner Fohrtügen up disse Straten, man twee of dree Maal kwemen wi doch gefahrelk nah an de Slootskant. Ik harr haast nix drunken un so kreeg ik denn bold Angst, dat wi doch noch aver d' Kopp kamen kunnen, un ik doch:  „Wo krieg ik Georg blot doorto antohollen un denn ...? Wo sallen wi denn na Huus kamen?“ Un ik sinnerde wieder: „Een Führerschien hebb ik ja noch neet man fohren kann ik wiß 'n Bült beter as Georg upstünds.“ ---
Tomaal harr ik een Idee: Ik reep van achtern: „Georg, ik mutt maal ut d' Büx!“ Dat harr Georg glieks verstahn, un 't kweem hum säker ok good topaß un so bleev he ok bold an d' Sied stahn.
As dat weer wieder gahn sull, seet ik mi futt vörn up dat Motorrad un Georg steeg (van sülvst) achtern d'rup un los gung dat. He harr, mit sien duun Kopp, woll eerst neet mitkregen, dat door wat anners weer, as vörher. Hen un weer leet he sük gefahrelk wied na achtern hangen un twee- of dreemaal wull Georg doch weer sülfst fohren man ik kunn hum immer weer beproten, un tolesd harr he sük doormit offunnen, dat ik up dat Ohr doov weer. So kwemen wi denn glückelk, ahn Bredullje, bi sien Moder in Nörden an. Man wat sien Moder do seggt hett, hebb ik neet mehr hört, so fell weer ik weer weg.
An 'n mojen Sömmerdag in Westermaschk, harr'n wi in 'n groten Höhnerstall Kabel to verleggen. De Burinske weer in d' Nahberskupp up Besök un so geev dat mit de Maiden de heele Dag wat to targen, juchtern un to malljagen. Smiddags geev dat Eier mit Speck un Braadkartuffels, satt, un denn gung dat weer ran an de Arbeid.
Wi weeren denn ok all haast kloor mit uns Wark, as Georg mi to verstahn geev, dat he mit een van de Wichter, Gerda weer dat, noch eevkes wat to beproten harr. (Gerda weer 'n nütelk Wicht, um de achteihn, negenteihn Johr old un se harr ok örnlik wat in d' Bluus.) Ik mook dat lesde Kabel fast un rümde dat Warktüg un Kram all tosamen, dat Georg blot noch de Drahden ansluten muß un doorna kunnen wi losfohren. Denn hebb ik „uns“ Motorrad noch fein putzt, man de Tied gung d'rhen un „mien“ Gesell Georg kweem un kweem neet weer.
Eerst as ik buten in de Avendsünn up 'n holten Kast haast inslapen weer, kweem he weer vandag un weer nett so blied as 'n Klütje. Ik hebb hum 'n poor Maal piesackt un fraagt, wat he so lang maakt hett man he kweem neet so recht doormit herut. „Oooch“,  sää he un kreeg 'n roden Kopp, „se wull mi blot wat wiesen.“ Ik kunn mi good vörstellen, wat hum so 'n Spaß maakt hett.
Een poor Johren later, as ik all neet mehr bi de Firma weer, truff ik Georg in Nörden weer, un he vertellde mi, dat he, up de Straat van Westermaschk na Nörden, later denn noch heel mall to Malör kamen is. Aber mit sien egen Maschin un neet mit „uns“ NSU Max. „Man fraag mi blot neet weer, wat ik door in Westermaschk maakt hebb“, sää he futt un griende aver 't heel Gesicht.
Man Georg hett dat al good averstahn. He humpelt immer noch 'n bietje man doorför hett he nu Gerda, sien leve Froo un twee nütelke Kinner.
Tja, wenn de Burinske maal neet to Huus is . . . !
 

                Johannes de Vries
 

Anmerkung:
Nur eine dieser drei Kurzgeschichten ist  ganz frei erfunden, die anderen zwei stimmen im Kern  mit wahren Begebenheiten überein, aber die Namen der Orte und der beteiligten Personen wurden geändert.
 
 

..zurück zur Hauptseite
..zurück zur Titel-Übersicht