Kleine plattdeutsche Geschichten und Gedichte (in ostfriesischem Plattdeutsch)
 
..zurück zur Hauptseite
..zurück zur Titel-Übersicht
De neje Trapp

Lang is dat nu all her, do sullen wi to Huus 'n nejen Trapp kriegen. Dat weer för mi, as 'n Jung van twalv Johr, heel upregend, ik harr all domaals völ Spaß an dat Handwark, de Diskleree. So weer ik  glieks na de School doorbi, as de eerste Arbeiden anfangen deen un harr 'n helen Bült to fragen. Man Meister Konken kunn mi dat heel genau verkloren: „Door gifft dat mennig Ecken un Kanten to bedenken", sää de Meister. „Eerst word dat Trappenhuus genau vermeten un uptekent (so good as man dat meten kann, wiel de olle Trapp ja noch in d' Weg sitt un ji bruken de Trapp ja noch) un denn word de Trapp in d' Warkstee kumpleet tosamenboot. Ok de Handloper word all anpasst aber för de Transport eerst weer ofnahmen. Na, du sallt dat denn ja woll sehn, wo dat wieder geiht.“
Ik weer denn noch mennig Maal snamiddags in de Diskleree un kunn uns Trapp so langsaam wassen sehn. Toeerst wurr dat Holt utsöcht un de Wangen tosneden un verliemt. Na dat Hobeln un Sliepen wurren de Stufen un de Stoßbreden in de Wangen inlaten un denn wurr de Trapp tosamen boot.
Ennelk weer dat denn so wied, dat Meister Konken un sien Lehrjung mit de Trapp up 'n groten Rullwagen averkwemen. Eerst wurr de olle Trapp herutknojt. De weer ja woll old un neet mehr good man seet doch faster, as dat eerst utseeg un du kunnst vör Stoff haast nix mehr sehn. Ik wull all de Huusdör apen maken, dat sük de Stoff vertrecken kunn, man Meister Konken sää: „Nää mien Jung, dat laat man, dat treckt.“ Denn muß een Dörrahm noch ofnahmen worden um de Trapp averhoopt an Oort un Stee to kriegen. Man denn wurr de neje Trapp unner dat Trappenlock brocht un de een Sied muß hoog tillt worden. Dat weer 'n hart' Wark för Meister Konken un sien Lehrjung, mit de lang Trapp för de Deckenhöcht van twee Meter tachentig! (as Meister Konken mi vertellde) Se harren düchtig to knojen, bit se dat Beest so ruugweg recht stahn harren. Doorbi harr Konken sük noch de Duum knäpen, blot wiel de Lehrjung hum verkehrt verstahn harr. De Sweet leep hör de Nack andaal un de Luun van Meister Konken weer neet mehr all to good. Wenn ik doch blot ok mithelpen dürs; man Konken meen: „Nää, nää, naderhand passeert di wat un denn is de Düvel löß.“ För de Sekerheid kwem noch 'n Latt d'runner aber nu harren se dat Meest ja all schafft.  De Lehrjung, Gerhard, muß de Trapp van unnern stönen un Meister Konken gung vörsichtig de neje Trapp anhoog. „Dat sücht heel neet so slecht ut“, sää he to de Lehrjung, as he up Knejen baven up de Footdeel vör dat baverste Enn van de Trapp seet un hum bi de Uttrittsstuf to faten harr, um de Trapp noch so 'n Spierke hen un her to schukeln, dat he mögelkst genau an de rechte Stee to sitten kwem. „'N bäten hoger noch!“ Reep he, „so is 't good! Ja, so kann he all haast blieven - man he kunn woll noch 'n halven Zentimeter na de Wand to“, sää Konken, mehr to sük sülvst un he reep na unnern: „Breng mi doch maal de Kohfoot, ik will hum noch wat raverdrücken.“ „Wat?“, reep Gerhard torügg. „De Kohfoot!“, brullde de Meister nochmaal. „Woor is de denn?“, froog de Lehrjung nochmaal. „De mutt door unnern doch liggen!“, sää he vergrellt un denn geev dat tomaal 'n Gepulter, as wenn dat Huus tosamenbreken dee un Konken full mit de Trapp koppaver andaal. Och du leeve Tied!
Gerhard harr in de Upregung de Trapp eenfach lößlaten, um de Kohfoot to halen, (ok de Latt, de se as Stütt d'runner kielt harren, harr sük woll, dör dat Schukeln un Schuven, löst) un do weer dat Malöör passeert.
Eerst seeg dat heel arbarmlik ut man lesderhand is dat doch noch good ofgahn un een Dag later harren wi uns moje Trapp denn doch stahn un de steiht ok vandaag noch.

       Johannes de Vries
 

Anmerkung:
Die Geschichte ist frei erfunden. Jede Ähnlichkeit, auch der Namen, mit lebenden Personen wäre rein zufällig und ist nicht beabsichtigt.

..zurück zur Hauptseite
..zurück zur Titel-Übersicht
Lees un schriev ok Platt, dat lehrst du glatt!